یک شیشه حرف مفت دو گیلاس زهر مار

این سو نشسته ام من و آن سو نشسته یار

میزی شلوغ در هم و بر هم میان ماست

میزی که هست شاهد هر روز این قرار

در لابلای دود گمم من و او گم است

در پشت پلک های خودش ، پشت یک حصار

با هر نفس نفس نفسم بخیه می زنم

این لحظه را به لحظه دیگر ، به انتظار

رد می شوند ثانیه ها لحظه ها و من

هی گیر می دهم به خودم ، هی به روزگار

پا می شویم هر دو ولی راه مان جداست

ااو می رود به راه خودش...، تف به این قرار